ارائه مناسب نرین روش های پایدارسازی دیواره رودخانه های بزرگ، مطالعه موردی رودخانه کارون

تثبیت تراس در شیروانی های خاکی و تقویت آنها در مقابل ناپایداری یکی از موضوعات رایج در پروژه های عمرانی است. روش های متعددی در این زمینه وجود دارد که از آن جمله میخ کوبی، سپرکوبی و خاک مسلح با ژئوگرید را می توان نام برد. ابعاد این سازه ها و عملکرد آنها تابع ویژگی های خاک است. پارامترهایی مانند چسبندگی، زاویه اصطکاک داخلی و درجه اشباع بر ضریب اطمینان پایداری سازه، تغییر شکل توده خاکی و نیز هزینه های اجرایی تأثیرگذار است به نحوی که نقش تعیین کننده در انتخاب سازه و یا روش تثبیت و تقویت توده خاکی دارد. در این تحقیق به روش اجزا محدود و با استفاده از نرم افزار plaxis 8.2 برای یک تراس خاکی ساحلی به ارتفاع معین روش های تثبیت با میخ کوبی، ژئوگرید و سپرکوبی مدل شده است. حالت های مورد بررسی در این نحقیق شامل بررسی بهترین زاویه میخ کوبی در حالت قائم و شیب دار، اثر تغییر سختی محوری ژئوگرید، تأثیر افزایش عمق کوبش سپر، تأثیر افزایش چسبندگی و زاویه اصطکاک خاک و همچنین تأثیر پایین آمدن آب رودخانه و آب زیرزمینی به صورت هم زمان می باشد. نتایج نشان داده است که ضریب اطمینان پایداری این سازه ها تابعی مستقیم و تقریباً خطی از چسبندگی اما غیر خطی از زاویه اصطکاک داخلی خاک است. اما تغییر شکل افقی سازه به طرز مشابهی تابع معکوس و نمایی از چسبندگی و زاویه اصطکاک داخلی خاک است. همچنین مشاهده شد که در یک تراس با ارتفاع معین بخشی از تنش که توسط عوامل تسلیح کننده تحمل می شود، با کاهش چسبندگی و زاویه اصطکاک داخلی خاک به صورت تصاعدی افزایش می یابد. از نظر اقتصادی، روش ژئوگرید بدون در نظر گرفتن هزینه های انحراف آب بر سایر روش ها ارجحیت دارد.